Με αφορμή
παλαιότερη επίσκεψη του πρωθυπουργού στον πάλαι
ποτέ τόπο εξορίας
πολιτικών κρατουμένων, τον Αη Στράτη, αλλά και
με αφορμή τις γιορτές μνήμης που έγιναν
παλαιότερα στη Μακρόνησο και τις συναυλίες του Θεοδωράκη, πολλά ειπώθηκαν. Για
κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών, για μνημεία δημοκρατίας κλπ.
Τι άλλαξε άραγε από το παρελθόν; Πολλά βέβαια
και ευτυχώς. Η δημοκρατία σήμερα
έχει τα περιθώρια των ανοχών και της ελευθερίας. Όμως δεν λείπει ο αυταρχισμός
στο σύγχρονο κόσμο. Ούτε στο δυτικό κόσμο. Μόνο που ο στόχος τωv αυταρχικώv
καθεστώτωv επιβολής δεν είναι η ίδια η ελευθερία, αλλά η βούληση για ελευθερία.
Δεv τείνουν vα καταστρέψουν τov άνθρωπο, όπως παλαιότερα, αλλά
τείνουν vα τov
κάvoυv αγελαίο, αβροδίαιτο, σκιατραφή,
αποβλακωμένο. Τα μέσα του σύγχρονου
αυταρχισμού δεν είναι τα σωματικά βασανιστήρια. Είναι η εμπορευματοποίηση των
πάντων, ο άκριτος καταναλωτισμός και η ποιότητα πολλών μέσων επικοινωνίας. Η
βούληση τoυ ανθρώπου δεν συντρίβεται ίσως σήμερα, αλλά μαλακώνει, λυγίζει,
καθοδηγείται. Και τα ατομικά δικαιώματα
γίνονται άχρηστα ως "εκουσίως "
ανενεργά...
Είναι λοιπόν, νομίζουμε,
τουλάχιστον αφελής εφησυχασμός η διακήρυξη για κατάργηση των διαχωριστικών
γραμμών και για μνημεία της δημοκρατίας. Οι εξορίες δεν έπαυσαν να υπάρχουν.
Μεταλλάχτηκαν.
Σημειώσεις
και σχόλια ενός Αιτωλού