Τις μέρες
αυτές της οικονομικής κρίσης και των αυστηρών μέτρων
λιτότητας και βαριάς φορολογίας, όλοι έχουν να παρατηρήσουν
ότι τα σκληρά μέτρα πρέπει να αγγίξουν τους άλλους και όχι
εμάς. «Αν δεν ήσαν φοροκλέπτες οι άλλοι, τότε θα
πληρώναμε και εμείς», «Να βρούν και να πάρουν πίσω
από εκείνους που πήραν τα λεφτά πρώτα και μετά να κυνηγήσουν
εμάς».
Είναι κουβέντες που ακούει κανείς κάθε ημέρα. Και
τις ακούει κατά κανόνα όχι από εκείνους που δεν έχουν ή από
εκείνους που δεν έκλεψαν ή που δεν έκρυψαν φορολογητέα ύλη.
Αλλά κατ εξοχήν από όλους αυτούς.
Ορθά λοιπόν παρατηρείται ότι (κατα)κρίνουμε τους άλλους για τις πράξεις
τους, ενώ τον εαυτό μας τον κρίνουμε όχι για τις πράξεις
του, αλλά μόνο για τις προθέσεις του.
Συμβαίνει μάλιστα να λέμε ότι
οι προθέσεις
μας είναι πάντοτε καλές, έστω και εάν
καταλήγουν στις ίδιες πράξεις για τις οποίες κατακρίνουμε
τους άλλους.
