Ευτυχές εκδοτικό γεγονός στον τόπο μας αποτελεί αναμφίβολα η κυκλοφορία από τον γνωστό οργανισμό ΠΑΤΑΚΗ των δύο πρώτων βιβλίων του ακάματου πανεπιστημιακού καθηγητή, κριτικού λογοτεχνίας και μεταφραστή ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΡΩΝΙΤΗ, βιβλία που αναφέρονται σε μεγάλους σταθμούς της ποίησής μας, τον Δ. Σολωμό και τον Κ. Καβάφη. Θα ακολουθήσουν άλλοι τέσσερις τόμοι (για Σεφέρη, Ελύτη, Ρίτσο, Σαχτούρη- Σινόπουλο), μια επαινετή προσπάθεια συγκέντρωσης κειμένων (δημοσιευμένων και αδημοσίευτων) για τα σημαντικά αυτά πρόσωπα της Νεοελληνικής Ποίησης.
Ο Δ. Ν. Μαρωνίτης δίδαξε αρχαία ελληνική γραμματεία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (με διακοπή στο διάστημα της 7χρονης δικτατορίας, όταν παύθηκε, συνελήφθη και κρατήθηκε επανειλημμένα στο ΕΑΤ-ΕΣΑ για την αντιστασιακή του δράση), υπήρξε ειδικός σύμβουλος του Υπ. Παιδείας για ζητήματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, μέλος του Δ.Σ. του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, γενικός Διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, συγγραφέας πολυάριθμων βιβλίων (στο χώρο της κλασικής φιλολογίας, της λογοτεχνικής ανάλυσης και της σύγχρονης ποίησης) και τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ, όπου κάθε Κυριακή αρθρογραφεί με ενδιαφέρουσες επιφυλλίδες φιλολογικού-λογοτεχνικού-εκπαιδευτικού περιεχομένου (με επιμονή στις αρχαιοελληνικές και ομηρικές σπουδές).
Η έκδοση αυτή σχετίζεται με την ολοένα αυξανόμενη ενασχόλησή του με την εξέλιξη και τη διασύνδεση ποιητών από διαφορετικές εποχές.
Σύμφωνα με τον έγκριτο ιστορικό-κριτικό λογοτεχνίας Αλεξ. Ζήρα : «…ο Δ. Ν. Μαρωνίτης συνδυάζει στο έργο του μια εύφορη φαντασία και μια συναισθηματική δύναμη, μια πλούσια και καλλιεργημένη φιλολογική παιδεία, που ενισχυμένη από ένα ευρηματικό τρόπο προσέγγισης των κειμένων θερμαίνει αντί να ψυχραίνει τον κριτικό λόγο, ωθώντας τον έξω από τις συμβατικές-κοινά παραδεκτές- συγκρατημένες θεωρήσεις της παραδοσιακής φιλολογικής κριτικής…» (καταχώρηση στην εγκυκλοπαίδεια ΠΑΠΥΡΟΣ –ΛΑΡΟΥΣ- ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ).
Τον ίδιο τον Δ. Μαρωνίτη απασχολεί : «…η συνάντηση της αρχαιογλωσσίας με τη νεογλωσσία, για να συνειδητοποιήσουμε πώς ο αρχαίος λόγος κείται, ησυχάζει σε κάποια νεοελληνικά κείμενα. Τότε η νέα γλώσσα λειτουργεί ως διεγερτήριο και δημιουργείται μια αμοιβαία συγκίνηση αρχαιογνωσίας και νεογνωσίας…» (συνέντευξη στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 19-2-2008).
Από τη σειρά αυτή των βιβλίων που θα κυκλοφορήσουν απουσιάζει ο ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ για τον οποίο ο 20στός αιώνας έτρεφε μια αντίδραση, αλλά σύμφωνα με τον Δ. Μ. η παλαμική δημιουργία επιδέχεται με τα σημερινά δεδομένα μια νέα -βαθύτερη ανάγνωση.
Ο Δ. Ν. Μαρωνίτης σε άλλη συνέντευξή του(εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, 17-2-2008) χαρακτηρίζει τον Σολωμό «απόκρυφο ποιητή, εξαιρετικά δύσκολο με πρωτοποριακά στοιχεία, που απαιτεί για την πρόσληψή του υψηλή ένταση και ένα άλλης τάξεως ενδιαφέρον». Για τον Σεφέρη αναγνωρίζει ότι «οργανώνει και καταθέτει μια ποιητική γλώσσα που εφεξής γίνεται κοινό ταμείο».Για τον Ελύτη πιστεύει ότι «προσπαθεί να προαγάγει την παράδοση ενός σπουδαίου, αλλά αμελέτητου ποιητή, του Άγγελου Σικελιανού και ότι τα ποιήματα του εσωτερικού λυρισμού είναι εξαιρετικής στάθμης και σοφίας». Τον Ρίτσο ονομάζει «συγκλονιστικό, αφού αρνείται τη διάκριση ανάμεσα σε πολύτιμα μέταλλα και ευτελέστερες ύλες, επιδιώκοντας να καταργήσει την πλουτοκρατική αντίληψη της ποίησης (που αναζητά το υψηλό, υποτιμώντας το καθημερινό)».Τέλος τους σχετικά νεότερους Σαχτούρη και Σινόπουλο τους παρουσιάζει ως « μεγάλες του αγάπες και τα ποιήματά τους είναι σπαραχτικά».
Ο Δημήτρης Μαρωνίτης συμφιλιώνοντας φιλολογία και λογοτεχνία διαμορφώνει ένα πρόσφορο τοπίο στα Νεοελληνικά Γράμματα και παρωθεί τους εκλεκτούς αναγνώστες να μελετήσουν εκτενέστερα μεγάλα αναστήματα της ποιητικής μας παράδοσης.
ΑΓΡΙΝΙΟ, ΠΑΝΑΓ. Κ. ΔΡΕΛΛΙΑΣ
