Κυκλοφορήθηκε από τις εκδόσεις «ΔΡΟΜΩΝ» το βιβλίο του συνεργάτη της εφημερίδος μας Δημοσθένη Γεωργοβασίλη  με τον τίτλο "Αλμπέρ Καμύ, ο φιλόσοφος της εξέγερσης". Τα περιεχόμενα του βιβλίου που καταχωρούμε κατωτέρω είναι ενδεικτικά του εύρους και του βάθους της μελέτης του συγγραφέα.

A. Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΩΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΙΙΣ .

Β. ΟΙ IΙΡΟΜΑΧΩΝΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ

1. Δημοσιογράφος (14). II. Δοκιμιογράφος (15). Το δοκίμιο «κ αποθέωση τον Παραλόγου (16). Το δοκίμιο ως διαλεκτική διαδικασία (16). III. Χρονικογράφος: Ο ουδέτερος παρατηρητής ως εχέγγυο τιμιότητας (17). Το δοκίμιο ως κατάθεση προσωπική,. μαρτυρίας (17). Συμβίωση των αντιθέτων (21). IV. Ο Δραματουργός: Η Ιστορία και η «διπλή αλήθεια» (21). Η τραγωδία ως μάθημα της ελευθερίας και ως κορωνίδα της Τέχνης (22). Η τραγωδία της εμπιστοσύνης στη νόηση (24). Η τραγωδία της γνώσης (25). Η δραματική τετραλογία της εξέγερσης (26). V. Ο καλλιτέχνης-φιλόσοφος: Ο φιλόσοφος ως συμπαρών της εποχής του (27). Ο ήλιος ως πρωταρχή του κόσμου (28). Ο ιπποκρατικός ορθολογισμός (28). Η σοφία του ήλιου και η άρνηση των αντιθέτων (30). «Εξεγείρομαι, άρα υπάρχουμε»(1).

Γ. Ο «ΥΠΑΡΞΙΣΜΟΣ» ΤΟΥ ΚΑΜΥ ΩΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ   

Ο ηθικός χαρακτήρας ως πηγή των αξιών (32). Η αλήθεια προέρ­χεται από την αδικία (32). Η μεταφυσική εξέγερση (33). Εξέγερση και αλληλεγγύη (34). Η εξέγερση ως φιλοσοφία του μέτρου (35). Ο πρώτος άνθρωπος ως προϊόν της εξέγερσης (36). Ο πρώτος άνθρωπος ως τραγικός φιλόσοφος της Μεσογείου (40). Η εξέγερση ως πυρήνας του «μεσογειακού πνεύματος» (40).

Δ. Ο Α. ΚΑΜΥ ΚΑΙ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΡΙΑΣ

Οι φιλοσοφικοί μύθοι του Α. Καμύ (43). Η ελληνική μοίρα του Α. Καμύ (44). Η μοναδικότητα του τραγικού ήρωα (45). «Ούτε θύμα­τα ούτε θύτες»(46). Το έργο ως καθρέφτης του ήθους και κανόνας ζωής (46). Ο φιλόσοφος ως ηθοποιός (47). Ο ηθικός χαρακτήρας εχέγγυο της ηθικής πράξης (48). Ο ηθικός χαρακτήρας, το «μεσογειακό πνεύμα» και η εξέγερση (49). Το ποιόν του Ανθρωπισμού της

εξέγερσης (51).

Ε. Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΤΟΥ Α. ΚΑΜΥ

Ο ανθρωπισμός ως παγκόσμια αλληλεγγύη (51). Η θρησκευτική ουδετερότητα του ανθρωπισμού (52). Ο ηθικός χαρακτήρας και η Άτη (53). «Ηθος έστι πηγή βίου»(53). Ο ίμερος της ψυχής για την ενότητα (55).

ΣΤ. Ο ΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ Α. ΚΑΜΥ

Τα «τείχη» του δεσμώτη ανθρώπου (56). Η νοσταλγία της ψυχής για το Απόλυτο (56). Η ανεστιότητα του ανθρώπου (57). Διαφορά του Καμύ από τον Πλάτωνα (57). Το νόημα της ζωής (60). Τα «τείχη» ως αιτία του Παραλόγου (61). Το πείσμα για τη ζωή ως υπερκερασμός των «τειχών» (61). Το πείσμα ως στάση διαμαρτυρίας (63). Ελευθερία προς ευδαιμονίαν (64). Η ευτυχία της βίωσης του αγώνα (65). Η αυτοκτονία ως παραίτηση (66). Η αποτυ­χία ως συνθήκη της ζωής και της ταυτότητας του ατόμου (66). Η ταυτότητα ως καθήκον και δικαίωμα αυτοπραγμάτωσης (67). Οι κανόνες ζωής ως αντίδοτο στο Παράλογο (68). Η αλληλεγγύη ως ακροσφαλής δικλίδα της ευδαιμονίας (69). Η λύση του προβλήμα­τος του Παραλόγου (69).

Ζ. Ο ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ Α. ΚΑΜΥ

Η έκσταση ως κριτήριο του ηθικού χαρακτήρα (71). Η ψυχή ως αρχή μορφοποιούσα την ύλη (72). Η «μεσογειακή σκέψη» ως πόλωση σκότους και φωτός (72). Η ύλη ως το πρώτο κακό μέσα στον κόσμο (73). Ο συμβολισμός στο έργο του Α. Καμύ (74). Η τέχνη της αλληγορίας (74). Ο Μπερξονισμός του Α. Καμύ (74). Ο Καμύ και ο φιλοσοφικός μύθος (75). Τα εικαστικά σύμβολα ως γλώσσα της υπέρβασης (76). Η Ανθρωπολογία του Α. Καμύ (77).