Γράφει ο Θαν. Γιαννακόπουλος, καθηγητής Α.Π.Θ

Οι Γιολδσαίοι είχαν οριστεί από την Κυβέρνηση Κουντουριώτη να φυλάσσουν τα βόρεια σύνορα της τότε επικράτειας.Παρακάτω δίνεται η αναφορά του αρχηγού των Γιολδασαίων ,Γιαννάκη, με την οποία εξιστορούνται ορισμένα συμβάντα  των μαχών που έγιναν τον τελευταίο καιρό κτλ, περιγράφει την κατάσταση του στρατοπέδου που βρισκόταν στην Ανιάδα, από απόψεως εφοδιασμού σε τρόφιμα ,πολεμοφόδια κτλ και τον τρόπο ζωής των στρατιωτών  και ζητεί η διοίκησης  να τους εφοδιάσει  με τρόφιμα,μπαρουτόβουλα και χρήματα να πληρωθούν οι στρατιώτες και να ζήσουν. Εκφράζουν το παράπονο τους  γιατί η Διοίκησης  δεν ανταποκρίνεται στα απανωτά γράμματά τους. Είναι σημαντικό, ότι  παρά την παραπληροφόρηση του τότε Μαυροκορδατικού συστήματος για τη στάση των Γιολαδασαίων μετά την μάχη της Καλλιακούδας,η επιστολή αυτή διαψεύδει τον φαναριώτη,που διέσπερε ψευδείς ειδήσεις ότι προσκύνησαν.

 

Καθαρογραφή της αναφοράς-επιστολής:

«Και με άλλα, σταλαβούντως γραμματά μου ανήγγειλα  πειστικώς την κατάστασιν  ταύτης της επαρχίας και ήδη πάλιν δεν λείπω να σας ειδηλώσω τα διατρέχοντα,η αιφνίδιος εις την επαρχίαν ταύτην των εχθρών εισβολήν, όχι μόνον ημάς εστενοχώρησιν υπερβαλόντως , διο ευρέθησαν παντάπασιν στερουμένων τροφών και πολεμοφοδίων ,αλλά και τον λαόν όλον, έφερεν απελπισίαν, δια το ανυπόφορον κακόν της πείνας, ώστε οπού πολλοί παρεδόθηκαν εις εχθρούς και εκ ταύτης της αθείας, ημάς καίτοι στενοχωρούμενοι, δια της Ελλάδος ,εις μηδένα τρόπον ευρίσκοντος και να προφθάσομεν εζήσαμεν όμως μόνο ένα τρίμηνο με κρέας και παντοιοτρόπως επεμελήθημεν να βαστάζομε το στρατοπεδόν μας (ανιάδας) καθώς και να το κατορθώσωμεν, συν θεώ ,και όχι μόνο την πείναν υπεφέραμε αλλά και διαφόρους συμπλοκάς οπού εκάμαμε με τους εχθρούς ,εις όλας θεία δύναμη, επεκρατήσαμεν με όλιγας φθοράς καθώς σε  Δάρηγαν, Τρανό Χωριό και αλλαχού, και φαμηλίας όσας προσλάβαμεν….άλλας βιαίως εσεβιβάσθημεν και το άσυλόν της..οι οποίοι και δισώθησαν ασφαλώς με τους λοιπούς εκείσε ασφαλισθέντες δεν ελπίζομεν δε καθ έκτασιν τα μικρά σώματα τα όποία ενεδρεύονταν εκδιώξαν τον εχθρόν…. Η Διοίκησης  φροντίσσασα ως φιλόπατρις μήτηρ δια την σωτηρίαν της πατρίδος και του λαού και κατέφθασεν αποστέλλοντα τον γενναιότατων Γεώργιον Καραϊσκάκη και λοιπούς με τους οποίους ενωθέντες και ημείς κατά την διαταγή της με όλην την ταχύτητα εκτυπήσαμεν τους εν Καρπενησίου εχθρούς τους αρπάξαμεν όλην  την υπό τα χείρας τροφή και τους εστερήσαμεν  από τροφήν και νερό και τέλος θέλαμε καταστρέψην, εάν μεν Μεσολογγίω των εχθρών και πάλιν ας εκφυλάσωντας εχθρούς με ταχύτητα στενοχωρήσαντες ανεβήκαμε πάλιν εις Καρπενήσιον εις μιαν ημέρα αναπαυθέντες και εφεξής μετέβημεν είς άγραφα και συναντήσαντες τον τουρκοσταμούλην πήραμε ποίμνια από  τους τουρκολάτρες και μετέβημεν εις Τατάρναν δια να περάσουμε σε Ξηρόμερο και Βάλτο ο αρχηγός δεν έκρινε να περάσει. κι εγώ με το σώμα μου έμεινα διατί διακόσιοι Τούρκοι φύλαγον το Κεράσοβον, οκτακόσιοι το Καρπενήσι και διακόσιοι το Μαυρίλο. Στη γενναιότητα του έμεινε δίπλα του,ο αδελφός μου Ζαχαράκης με το σώμα του και βρίσκονται  τώρα στο Δραγαμέτσο.Ο καρπός ακαλλιέργητος .την δεκάτην  όση—δεν επήραμεν από την βλαχοχώρα πλην όμως αυτήν ακόμη και αυτήν δια οκτακόσιους ανθρώπους από μέρη μας … έως μέχρι τούδε δεν ελάβαμεν  ούτε τροφές, ούτε πολεμοφόδια, και αν δεν μας γίνει η προσήκουσα πρόβλεψις, άλλος τρόπος δεν μένει να εξηκονομηθούμεν. παρεκτός τούτο και οι στρατιώται στενοχωρούνται καθ εκάστην δια τους μισθούς των και…..κα δια να τους ήδωμεν δεν έχωμεν γνωρίζοντες επειδή τον μισθόν να οικονομήσουν το χρέος των,μόνην θεραπείαν να προστρέξωμεν την Σ.Δοκήσεως  να παραφάνοντες τας ανάγκας μας και να παρακαλέσωμεν  δια να μας προφθάση με όλα τα χρειώδη κα μάλιστα με την συμπλήρωση των μισθών μας, την πώλησιν κατά τον εσώκλειστον λογαρισμόν, όμως δε και την άλλην εξαμηνίαν από 25 πρελθόντος Μαρτίου να σταλούν επί  τέλους  τα διπλώματα. Κύριοι, να μας προφθάση όσο τάχιστα  ότι η χρειά μας είναι μεγάλη και από την οποίαν δια να οικονομήσωμεν μένω με όλο το προσήκον σέβας.

Τη 22 Σεπτεμβρίου 1825, εις το στρατόπεδον Ανιάδος.

Ο

 

Πατριώτης και ευσεβάστως

Γιαννάκης γηολδάσης

Πέμπτω, επίτηδες τον ταξιάρχην μου Ξανθάκην και προς αυτόν να μετρήσει οι μισθοί μου.

Στρατόπεδο Ανιάδος 23 Σεπτεμβρίου 1825».

.